Manifest 343 i Simone Veil
Lata 60-te i 70-te we Francji były czasem walki kobiet o swoje prawa. Wcześniej, w latach 50-tych Simone de Beauvoir opublikowała “Drugą płeć”, która stała się natychmiast kontrowersyjną książką, ukazującą wiele niesprawiedliwych mechanizmów społecznych dyskredytujących kobiety. Minęło od tego czasu trochę lat, no i nadszedł XXI wiek.
W Polsce trwają właśnie, już nie po raz pierwszy, gorące debaty dotyczące dopuszczalności przerywania ciąży. W pewnym stopniu przypominają one czasy zaangażowania kobiet we Francji i Manifest 343, który został stworzony i podpisany przez znane Francuski, które publicznie przyznały się do usunięcia ciąży, ukazując jednocześnie nieznane opinii publicznej statystyki dotyczące dokonywanej w ukryciu aborcji. Manifest ów był aktem nieposłuszeństwa obywatelskiego, a przyznanie się publiczne do aborcji było jednocześnie wedle obowiązującego prawa wyrokiem wydanym na siebie. Manifest oczywiście wywołał falę protestów i także drwin, naraził protestujące kobiety na niewybredne komentarze, ale też i przede wszystkim doprowadził do rzeczowych dyskusji. Problem kobiet został dostrzeżony, a w 1975 roku została przegłosowana ustawa o depenalizacji aborcji zwana ustawą Veil od nazwiska Simone Veil, znanej m.in. także z działań zmierzających do pełnego równouprawnienia kobiet we Francji.
Czasów i wydarzeń nie da się tak porównać, gdyż dziś mamy nowe czasy i nowe kobiety. Dzisiejsze kobiety (w Polsce i we Francji) są świadome swoich praw obywatelskich, realizują się na licznych polach, same wybierają też swoją drogę życiową, a matkami zostają nie dlatego, iż społeczeństwo im tak nakazuje, ale wtedy, kiedy jest to ich wyborem. Są też w stanie przeciwstawić się niesprawiedliwościom i absurdom, tak licznym w dzisiejszym świecie.
E.K.
